بررسی ویژگی های فردی - اجتماعی مردان نابارور مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران

مقدمه: حدود نیمی از علت ناباروری ها، به طور کامل یا نسبی وابسته به عوامل مردانه می باشند. عوامل محیطی و ژنتیکی در بروز ناباروری مردان مؤثر می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی ویژگی های فردی مردان نابارور انجام شد. روش‌کار: این مطالعه توصیفی از آذر ماه سال 1389 تا خرداد ماه سال 1390 بر روی 200 مرد نابارور مراجعه کننده به کلینیک ناباروری شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. داده ها به وسیله پرسشنامه و با مصاحبه رودررو جمع آوری شدند. آزمایش اسپرم نیز برای تمام افراد، توسط یک آزمایشگاه و به روش دستی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های تی تست، کای اسکوئر و مدل رگرسیون خطی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین سنی افراد مورد مطالعه 7/5±1/34 سال و متوسط تعداد سال های پس از ازدواج 3/1±6/3 سال بود. اکثر افراد مورد مطالعه (68%) دارای شغل آزاد بودند که از این میان، بیشتر افراد در شغلشان با مواد شیمیایی سروکار داشتند. خطر بروز دیابت، اوریون و واریکوسل در بین افراد با مشاغل کارگری نسبت به افراد با مشاغل دفتری بالاتر بود. بر اساس آزمایش تجزیه اسپرم، مشکل عمده ناباروری مردان مربوط به کاهش تحرک اسپرم بود به گونه ای که 162نفر (81%) از افراد مورد مطالعه دارای تحرک اسپرم کمتر از 40% بودند. از نظر تعداد اسپرم ها نیز، 84 نفر (42%) کاهش تعداد اسپرم داشتند و از این تعداد، 39 نفر (46%) فاقد اسپرم بودند. نتیجه‌گیری: بین عواملی نظیر شاخص توده بدنی، وضعیت شغلی، مصرف سیگار و سابقه بیماری قبلی با شاخص های اسپرم مردان نابارور ارتباط معنی داری وجود ندارد.